उषालाई एक पटक जुरक्क उठाएर काखमा मिलाएर राख्यो – भाग २

जसै साँझ पर्दै गयो, जाडो पनि बढ्दै गयो।। मोहनकृष्णले आँखा सन्कायो, अजयले मुख फोर्‍यो– “सर आज मौसम चिसोचिसो छ, यसो अलिकति खर्च पाउँन। यसो खाजा खानु पर्‍यो।” “ए हो त है, ल ल ठीक छ” बूढा पनि जोशिदै भने। मानलाल आफैले केटाहरुलाई चतामरी र मःम खुवाए। “कन्जुस बूढा के को पैसा चुहाउँथ्यो” मोहनकृष्ण फुस्फुसायो। अजय मुसुक्क हाँस्यो मात्र।

ल्याबको काम गर्दागर्दै राति नौ बज्यो। बाहिर निस्कँदा पानी सिमसिम परिरहेकै थियो। …कति चिसो मौसम’, उसले मनमनै सोच्यो। खल्तीमा हेर्‍यो, १०० रुपैयाँ रहेछ। क्वाटर ब्यागपाइपरलाई ६५ रुपैयाँ, चाउचाउ ९ रुपैयाँ, २ वटा अण्डा ६ रुपैयाँ आजलाई पुग्छ, उसले हिसाब निकाल्यो। ल्याबबाट बाहिर निस्किएको मात्र थियो, सटरको छेउमा ५०० को नोटमा राजा वीरेन्द्र मुस्कुराई रहेका थिए। उसले वरपर हेर्‍यो, न्यूरोड सुनसान भइसकेको थियो। …पसलकै पो हो कि’ उसले सोच्यो र नोट उठाएर साहूजीलाई दिन पाइला फर्कायो। …हैन दिनभरिमा १३००० को कारोबार भएको छ, सबैको बिल त चुस्त दुरुस्तै छ। पैसा मैले आफैले गनेर साहूजीलाई दिएको हो’ उसको एकाउन्टेन्ट दिमागले क्षणभरमा हिसाब निकाल्यो। …बेलुकाका लागि जोगाड’ आफैसँग मुस्कुराउँदै उसले पर्समा पैसा हाल्यो।

यतिखेर ट्रली पाइदैन, भक्तपुरको गाडी पाइन्छ कि, ऊ लाग्यो बागबजारतर्फ। तर बसपार्क खाली भइसकेको थियो। “थुक्क, आज पनि गाडी पाइएन, हिडेरै जानु पर्‍यो” ऊ सोच्दै रत्नपार्कतिर पाइला चाल्न थाल्यो। रत्नपार्कबाट पुतलीसडक हुँदै बानेश्वर जान नजिक पर्छ। बसपार्क पुगेकोमात्र के थियो, एउटी ३०–३५ कि अधवैंशे महिला रोइरहेकी थिइन। “के भयो दिदी” उसले नजिकै गएर साहानुभूति दर्शाउँदै भन्यो। “हेर्नुन भाई, बसले यतिखेर ल्याएर छाडिदियो। भान्जाकोमा जानुपर्ने, अब कता हो कता कसरी जानु” ती महिलाले आँशु पुछ्दै भनिन। “तपाईको भान्जा कहाँ बस्नु हुन्छ नि” अजयले सोध्यो। “पिपलबोटमुनिको ढुंगेधारा नजिकैको कोठा छ” ती महिलाले भनिन। “कताको पिपलबोट? काठमाडौंमा यस्ता ढुंगेधारा त कति छन् कति? तपाईको भान्जाको कोठा वरिपरिको कसैको फोन नम्बर छ?” “पहिले आउँदा दिउँसै थियो, बसपारकबाटै हिडेर गा थिम्, दिउँसो भा त पत्ता लाउँथे” ती महिलाले भनिन। “उसो भा, यसो गर्नु न त, यहाँ कुनै लजमा बस्नु बिहानै जानु, आउनु म लजसम्म पुर्‍याई दिन्छु” अजयले भन्यो। “मसँग लजमा बस्ने पैसै छैन, बाबु” ती महिला फेरि रुन थालिन। के झन्झट आइलाग्यो, बेक्कार नसोधेको भए पनि हुने रैछ’ अजयले मनमनै सोच्यो …आफ्नो कोठामा लगेर पनि ठाउँ छैन।’

त्यतिन्जेलसम्म वरपर बसका ड्राइभरहरुको भीड लाग्न थालिसकेको थियो। उसको मनले ती महिलालाई बसपार्कमा एक्लै छाड्न मानेन। “ल हिड्नुस् न मेरो कोठामा जाउँ, म बिहान पुर्‍याई दिउँला” जान त जाने कसरी पो जाने, अघि भेटेको ५०० छँदै थियो। उसले ट्याक्सीलाई ७५ रुपैयाँमा बानेश्वरका लागि फिक्स गर्‍यो, तर ट्याक्सी चोकबाट भित्र नजाने भयो। ल ठीकै छ, अलिकति हिँडौंला उसले सोच्यो। बानेश्वर चोकमा एउटा पसल लगभग रातभरि नै खुल्ला हुन्थ्यो। …अब यतिखेर गएर कहाँ भात पकाउनु, यो आइमाइलाई चाउचाउ पकाई दिन्छु, आफू टुच्च लगाएर सुत्छु’ उसले मनमनै सोच्यो। ट्याक्सीबाट उत्रिएर उसले दुई वटा चाउचाउ, ड्राई मिट र ब्यागपाइपर किन्यो। संयोगले पसलमा क्वाटर रहेनछ, साहूले उसलाई हाफ नै भिडायो। …अर्को दिनलाई पुग्छ’ उसले मनमनै सोच्यो।

ट्युबलाइट बिग्रेको धेरै दिन भएको थियो। १५ वाटको रातो बत्तीको भरमा उज्यालोले काम चलाई रहनु परिरहेकेा थियो। “के गर्ने, घरभेटीलाई बत्ती फेरिदिनु भनेको धेरै दिन भयो” उसले कोठाको स्वीच अन गर्दै भन्यो। एउटा कोठा, त्यहीँ किचेन, एउटै खाट। “हेर्नुस्, म कहाँ सुत्ने ठाउँको समस्या छ, के गर्ने होला?” उसले समस्या दर्शायो। “भाइ, समस्या नमान्नुस, तपाई माथि सुत्नुस, म तल सुतुँला” ती महिलाले भनिन। उसले चाउचाउ उमाली दियो। “तपाई माइन्ड नगर्नुस है। म त जाडो जाडो भएर आज यसो खाउँ भनेर लिएर आछु” उसले भन्यो।
“हैन हैन खानु खानु,” ती महिलाले भनिन।

ऊ ड्राईमिटसँग ब्यागपाइपर खान थाल्यो। कोठामा बिच्छ्याइएको चटाईमै ती महिलाका लागि ओच्छ्यानको व्यवस्था गरिदियो, उसले आफ्ना दुई वटा ओढ्नेमध्ये एउटा दियो।
“तपाईको घर कहाँ नि”
“सिन्धुली”
“के थरि”
“मुडुला कार्की”
“कति जना केटाकेटी?”
“एउटा छोरा, एउटी छोरी”
“सुखी परिवार रैछ”
“के को सुखी परिवार हुनु नि भाइ, दुष्ट लोग्ने भएपछि” ती महिलाले निराश हुँदै भनिन, “रक्सी खाने, स्वास्नी छोराछोरीलाई सँधै कुट्ने लोग्ने भएकी आइमाइ कहीँ सुखी हुन्छे र?” ती महिलाले निराश हुँदै भनिन, “तै बजियाको कुटाई सहन नसकेर भागेर आएकी हुँ नि। दुई चार दिन भान्जाकोमा बसौंला अनि चाही देख्छ” उसले कुरा खुस्काइ हाली।

“उसो भा भागेर आउनु भएको?” अजयले सोध्यो। “अँ…………………………….. एक छिन अजय पनि स्तब्ध भयो। “उसो भए अब के गर्नु हुन्छ त” ………………………….. “दुई–चार दिन भान्जाको बस्छु, त्यतिखेरसम्म कार्कीका चेत खुल्छन् अनि फर्किन्छु।” त्यो आइमाइले आफ्नो साडी खोलेर सिरानीमा हाली। …कस्ती लाज पचेकी आइमाइ रहिछ’ अजयले मनमनै सोच्यो। रक्सीको नशा उसको आँखामा चढ्न थालिसकेको थियो। रातो मन्द बत्तीमा त्यो आइमाइका उन्नत बक्षहरु आकर्षक देखिएका थिए। अजयले उषाको दूध माडेको दिन सम्भि्कयो। उसको सामान रिसाउन थाल्यो। “सुन्नुस त………….अँ के अरे, तपाईको नाम?” अजयले आफ्नो ढुकढुक गरिरहेको मुटुलाई दबाउँदै सोध्यो। “ए हजुर, के भन्नु भा” दिनभरिको बसको थकाइले निदाउन लागेकी महिलाले भनी “ नाम?..” “अँ…..” “कमला कार्की”

“कमला मैले तपाईको समस्या टारिदिएँ, मेरो पनि समस्या टारिदिने कि?” केही क्षणअघिसम्म दिदी भनेर सम्बोधन गरिरहेको अजयले हिम्मत कसेर भन्यो। “के भन्नु भाको? कस्तो समस्या?” “हेर्नु मैले अहिलेसम्म ……………….आइमाइको स्वाद लिएको छैन,………………. जवर्जस्ती गर्दिन। एक चोटि …………..” उसले जानीजानी वाक्य अधुरै छाड्यो। ………………………………………. “हुन्छ, आउनु न त……” एक छिन सोचेर आइमाइले आमन्त्रण गरी। अजय आफ्नो ओच्छ्यानबाट उत्रियो। कमलाका पुष्ट दूध चोलोमाथिबाटै माड्न थाल्यो। कमला उत्तनो परेर आफ्नो साया माथि सारिदिई। अजयका लागि यो पहिलो अवसर थियो। ऊ जोस्सिएर चढ्यो। आफ्नो तातिएर फलामजस्तो भइसकेको लाँडो कमलाको फैलिएको पुतीमा घुसार्‍यो। “आहाहा……….क्या मज्जा यार………………..” पहिलो पटक छिराउँदा स्वर्गिय आनन्दको अनुभूति गरिरहेको थियो। एक पटक झिकेर फेरि पसायो।

“ख्वालात…ख्वालात…ख्वालात… ख्वालात…ख्लालात…ख्लालात… ख्वात….ख्वात.. ख्वात….. ख्वात….ख्तात.. ख्तात ख्वालात…ख्लालात…ख्लालात …..क्वाँच… ख्वात….ख्वात.. ख्वात …..ख्वात..ख्वात.. ख्वात… ख्वालात…ख्वालात…ख्वालात… ख्वालात…” कम्मरमुनिबाट आवाज आइरहेको थियो। ख्वात….ख्वात…ख्वात. ख्वात….ख्वात… ख्वालात…ख्वालात…ख्वालात… ख्वालात .
उसको स्पीड बढ्न थाल्यो “ आहा….हा.. हा.. अँ.. अँ.. कमला..मेरो….आहा..हा.. लागि….. आहहहह.. कताबाट.. आयौं….तिम्रो पुती….आहहह….क्या मज्जा…” “ख्वालात…ख्वालात…ख्वालात… ख्वालात.. ख्वात….ख्वात.. ख्वात …..ख्वात..ख्वात.. ख्वात .” ऊ मच्चीदै थियो। मुनिबाट कमलाले साथ दिनमात्र थालेकी थिई, उसको लाँडोले हिम्मत हारिगयो। एक मुठ्ठी बिर्य कमलाको पुतीले सोच्यो। ऊ निढाल भएर कमलाको गाला चुम्दै उहीमाथि ढल्यो। “धेततेरिका तपाईलाई आइमाईको मजा लिनै आउँदैन रहेछ, हतार गर्नु हुँदो रैछ। त्यसरी त एक निमेषमै सकिइ हाल्छ नि” कमलाले उसलाई आफूबाट पन्छाउँदै भनी “ ल भोलिदेखि तपाईँलाई म आइमाई कसरी चिक्ने भनेर सिकाउँछु” “भोलि त तिमी आफ्नो भान्जाको मा गइहाल्छौं नि”
“भान्जा पनि आफ्ना होइनन, गाउँका पर्ने हुन्। म यहीँ बसुँला नि दुई चार दिन। तपाईंका लुगासुगा धुई दिमला..भात पकाइ दिमला। राति सेवा गरुमला नि ” अजयको झुत्रिई सकेको लाडो सुम्सुम्याउँदै कमलाले भनी।…अजिंगरको आहारा दैवले पुर्‍याउँछ। मजाले चिक्न पाइने भयो’ अजयले मनमनै सोच्यो।

“पूरा एक्सपर्ट छौ जस्तो छ नि” अजयले कमलाका चोलोभित्र हात पसाएर दूध माड्दै भन्यो।
“कार्कीको तुरी चेप्न थालेको ८ वर्ष भइसक्यो, यति जाबो कुरा पनि जानेन भने जँड्याहा कार्कीले उहील्यै अर्की भित्र्याई सक्थ्यो” कमला आफू स्खलित भएकी थिइन।“दूध त्यसरी माड्ने हो त लाटा मजाले आफ्नो पञ्जाले रगडी रगडी माड्नु पर्छ” चोलोका टाँकहरु खोलेर दूध अजयको मुखमा दल्दै कमलाले भनी। अजयका लागि चिकाईमा दक्ष हुने गज्जब मौका थियो। ऊ दुई हातले कमलाका पुष्ट दूध चलाउन थाल्यो। कमला उसको लाडोलाई पुनः सक्रिय बनाउन लागि परेकी थिई। उसको पूतीबाट पानी बग्न थालेको थियो। अजयले दूधका मुन्टा आफ्ना मुखमा हालेर चुस्न थाल्यो। “ओहो….हो मेरी दुई वर्षकी छोरीभन्दा पनि कति छिटो गरी चुसेको….त्यसरी त दूध मुखभरी आइहाल्छ नि। विस्तारै जीब्रोले दूधका मुन्टा खेलाउँदै हल्का गरी चुस्नु पर्छ” उत्तेजित हुँदै गएकी कमलाले सिकाई। नभन्दै अजयको मुखभरी दूध आइसकेको थियो, त्यसपछि उसले करिब पाँच मिनेटसम्म पालैसँग दूध चुस्यो। अब उसको लाडो फेरि प्वालभित्र पस्न तयार भइसकेको थियो।

“ल अब विस्तारो हतार नगरीकन मेरो पूतीको छेउमा लाडोको सुपाडी राखेर विस्तारै विस्तारै ठेल्नुस” कमलाले आफूमाथि चढिसकेको अजयको ओठमा आफ्नो ओठ जोड्दै सिकाई। अजयले त्यसैगरी पूतीको गिद्रोमा केहीबेरसम्म आफ्नो लाडोको सुपाडी दल्यो। उसको लाडो झनझन कडा हुँदै थियो। उसको पालो ग्वाल्म हाल्यो। “ल फेरि हतार गरेको, मेरो पूती भागी त हाल्दैन थियो नि” पूर्ण उत्तेजनामा आएकी कमलाले अजयको ओठ टोकिदिई, “ल अब केही बेरसम्म विस्तारो विस्तारो भित्र बाहिर पार्नु”

“आहहहहहहह…….हस….मेरी……रानी…जो आदेश….मर भने पनि मरिदिन्छु….आहहहहहह….कति मज्जा…..आ.हाहहहहहहहहह” अजयले टोकाइको जवाफ टोकाईले नै फर्काउँदै भन्यो। “ख्वाततततत…ख्वात….ख्वात…ख्वात.. क्वाँच….क्वाँच……क्वाँच…क्वाँच…..क्वाँच…. ख्वालात…ख्वालात…ख्वालात…… क्वाँच….क्वाँच……क्वाँच…क्वाँच…..क्वाँच ” आइमाईले आफ्नो पूतीबाट प्रशस्तै पानी बगाएकीले आवाज फरक आउन थालेको थियो ! क्वाँच….क्वाँच……क्वाँच…क्वाँच…..क्वाँच ख्वात….ख्वात…ख्वात. ख्वात….ख्वात… ख्वालात…ख्वालात…ख्वालात… ख्वालात क्वाँच….क्वाँच……क्वाँच…क्वाँच…..क्वाँच.. ख्वात….ख्वात…ख्वात. ख्वात….ख्वात…ख्वात. ख्वात…. ख्वालात…ख्वालात…ख्वालात… ख्वालात “सी…सी…..उह….आह….आह……सी…..सी…अँ

…हँ…..हँ….उह…..गर्नु….गर्नु…आह…आह….सी…..अँ….हँ… गर्नु न…गर्नु… उह….आह….आह……सी…..सी…अँ…हँ…..हँ….उह … मच्चीनु न अझै… उह….आह….आह उह….आह….आह उह….आह….आह उह….आह….आह उह….आह….आह ” आइमाईले अजयको कम्मर दह्रोसँग चेपेकी थिई। अजय पनि आफ्नो न्वारानदेखिको बल लगाएर मच्चीदै थियो। “क्या मज्जा…… आह… रानी….आह…ओ…..हा…..हा.. जति दिन बस्छौ बस…मलाई यस्तै मजा देउ….जानेबेलामा तिमीलाई खर्चबर्च दिउँला…आह…हा रानी..थाप….अझै चेप…मेरो लाँडो तिमीभित्रै राख…” मुनिबाट कमलाले आफ्नो पुतीलाई जतिसक्दो सक्रिय बनाई रहेकी थिई। झन्डै २० मिनेटसम्म मच्चामच्ची गरेपछि एक छिनलाई उसले अजयको कम्मर हलचलै गर्न दिइन।

ख्वात…ख्वात. ख्वात….ख्वात… ख्वालात…ख्वालात…ख्वालात… ख्वालात क्वाँच….क्वाँच……क्वाँच…क्वाँच…..क्वाँच.. ख्वात….ख्वात…ख्वात. ख्वात…. ख्वात…ख्वात. ख्वात….ख्वात… ख्वालात…ख्वालात…ख्वालात… ख्वालात क्वाँच….क्वाँच……क्वाँच…क्वाँच…..क्वाँच.. ख्वात….ख्वात…ख्वात. ख्वात….
“स्वाँ…..स्वाँ……. आ………..ह………अँम… स्वाँ…स्वाँ….आहहह” लामो सास छाडेर उसले अजयको कम्मर छाडिदिई। ऊ चरम सन्तुष्टीकोे चरणमा पुगेकी थिई। “के भो…….रानी……आहह……के ….थाक्यौ….आ..आ…आ..उ…..उ…” अजयको सामानले पनि मजाले मस्तसँग बिर्यको पिच्का छाड्यो।
थकित अजय कमलाका विशाल दूधहरुका बीचमा टाउको राखेर निदायो। उसका लागि यो स्वर्गिय आनन्द थियो, ऊ यो आनन्द नगुमोस् भन्ने चाहन्थ्यो।